15 - Czasem ma się wszystkiego dość.

Zeszły tydzień był tygodniem pełnym wrażeń, zaczynając od sezonu dni otwartych w szkołach przez Dzień Wagarowicza po nieskończoną cichą wojnę. Hm.

Szkoła spodobała mi się niezmiernie ale...Zawsze jest jakieś "ale". Dojeżdżać do miasta w którym się ona znajduje musiałabym chyba na wielbłądzie - ewentualnie helikopterem. Dojazdy są tak marne, że w zimie mogłabym podpiąć koleżankę do sanek i wywijając chipsami na kijku kazać jej ciągnąć mnie do punktu oddalonego o 25 km.
Dzień Wagarowicza spędziłam w domu, jak cała klasa. Zgadzamy się jedynie w robieniu sobie wolnego z okazji bez okazji.
Śmierdząca, cicha wojna trwa dalej. I zaczyna zajmować coraz większe tereny a ja zbieram coraz więcej sojuszników i gdyby nie to, że mam jeszcze czerwoną lampkę w głowie, która ostrzega przed głupotą pewnie kupiłabym z 10kg proszku do prania, paczkę  mydeł i szamponów (raczej domestosów) i kazała się osobnikowi UMYĆ. Bo śmierdzi niesamowicie. 
Chyba że zaprowadzę osobnika na myjnię samochodową/zrobię lejka/wezmę karchera.(niepotrzebne skreśl)
Blog rysunkowy stał się blogiem przemyśleniowym, ta. 
Święta Wielkanocne niedługo staną się świętami Bożonarodzeniowymi, bo śnieg. 
Mam kryzys, brak pomysłów na notkę i ogólną niechęć do wszystkiego. Bez kija nie podchodź. 
Z resztą... Jak można mieć humor kiedy przez 7 godzin dziennie, 5 dni w tygodniu non stop muszę przebywać w towarzystwie osoby, która wodę zna tylko z widzenia... Chlip...Mam dość... Zabierzcie to wszystko, chcę tylko chwilę spokoju, samotności... Tak po prostu. Tygodnia w szkole bez X. Czy proszę o tak wiele?
W sobotę udało mi się upolować sporo nowych ciuchów, mianowicie trzy koszulki i buty na koturnie. Dziś pierwszy raz od dobrych kilku miesięcy nie byłam w szkole w czymś co jest czarne, bo wiecznie jestem czarna. Jak smoła. Kurczę. Przepraszam, notka bez sensu ale nic nie wycisnę z siebie. Może macie pomysły? Kiedyś nadrobię zaległości związane z odwiedzaniem Waszych blogów, nie martwcie się. ;)